کد مطلب:314708 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:199
سقاخانه آیینه کوچه ی ارامنه
یكی از سقاخانه های موسم به آیینه، در خیابان حاج ابوالفتح، كوچه ارامنه و مقابل مسجد گذرباشی در بخش هشت تهران قدیم كه از مكان های پر رفت وآمد این شهر نیز محسوب می شده، قرار داشته است. این سقاخانه كه بدین علت، زمانی مریدان فراوان نیز داشته، از شهرت قابل توجهی در بین مردم برخوردار بوده است (حسینی بلاغی: 1350، ص 58 ط). به طوری كه در بررسی میدان مشخص شده، بنای این سقاخانه نسبتا قدیمی، كه در مورد آیینه كاری های ظریف و زیبای آن نیز توصیف ها رفته، تا به امروز پای برجاست؛ اما متأسفانه از آن همه تزیینات نسبت داده شده به آن، اثری باقی نیست و حتی آیینه ای هم در آن به چشم نمی خورد. یكی از دلایل این كم عنایتی را آتش سوزی های مكرر بنا و دوباره سازی های آن ذكر می كنند، كه در جریان آخرین بازسازی و مرمت،
[ صفحه 199]
داخل سقاخانه را سراسر با كاشی سفید ساده ای پوشانیده اند. مصاحبه با مردم محل، اطلاعات چندانی در مورد بانی سقاخانه در اختیار نمی گذارد، ولی با توجه به قراین موجود، تخمین قدمتی بیش از 80 سال برای این مكان، چندانی غیر منطقی به نظر نمی رسد. بنای فعلی این سقاخانه موسوم به «سقاخانه آیینه» [1] به صورت دكان كوچك یك بابی، در بین ساختمان های اطراف كه شامل خانه ای شخصی آجری بوده، و سقف آن دارای تیرك های چوبی ای است كه نشان از قدمت بنا دارد. از مشخصات دیگر بنای این سقاخانه بازسازی شده می توان از طاقی ساده و هلالی شكل، پنجره ای واجد شبكه فشرده فلزی و نیز یك شیر آب لوله كشی گویا در حدود سی سال پیش انجام شده و قبل از آن نیز سقاخانه مجهز به منبع آبی سنگی ساروجی بوده، كه امروزه جز سكوی داخلی بنا، نشانی از آن باقی نیست.
این سقاخانه در حال حاضر فاقد شمع خانه است و حتی از افروختن شمع در داخل آن نیز ممانعت می شود. تاریخ مرمت بنای این سقاخانه را حدود بیست سال پیش ذكر می كنند. تولیت فعلی این بنا ساده و محقر، بر عهده مسجد مقابل آن؛ امروزه به نام حضرت ابوالفضل (علیه السلام) شهرت دارد قرار گرفته است. هنوز هم با وجود تغییر كلی بافت این محله و آمد و شد كمتر مردم، باز هر از چندی مریدی مخلص را می توان دید كه به تمنای اجابت دعا، دستی بر در این سقاخانه كشیده، نیازی آورده و یا قفلی بر پنجره ی فلزی ساده آن می آویزد.
[ صفحه 200]
[ صفحه 199]
داخل سقاخانه را سراسر با كاشی سفید ساده ای پوشانیده اند. مصاحبه با مردم محل، اطلاعات چندانی در مورد بانی سقاخانه در اختیار نمی گذارد، ولی با توجه به قراین موجود، تخمین قدمتی بیش از 80 سال برای این مكان، چندانی غیر منطقی به نظر نمی رسد. بنای فعلی این سقاخانه موسوم به «سقاخانه آیینه» [1] به صورت دكان كوچك یك بابی، در بین ساختمان های اطراف كه شامل خانه ای شخصی آجری بوده، و سقف آن دارای تیرك های چوبی ای است كه نشان از قدمت بنا دارد. از مشخصات دیگر بنای این سقاخانه بازسازی شده می توان از طاقی ساده و هلالی شكل، پنجره ای واجد شبكه فشرده فلزی و نیز یك شیر آب لوله كشی گویا در حدود سی سال پیش انجام شده و قبل از آن نیز سقاخانه مجهز به منبع آبی سنگی ساروجی بوده، كه امروزه جز سكوی داخلی بنا، نشانی از آن باقی نیست.
این سقاخانه در حال حاضر فاقد شمع خانه است و حتی از افروختن شمع در داخل آن نیز ممانعت می شود. تاریخ مرمت بنای این سقاخانه را حدود بیست سال پیش ذكر می كنند. تولیت فعلی این بنا ساده و محقر، بر عهده مسجد مقابل آن؛ امروزه به نام حضرت ابوالفضل (علیه السلام) شهرت دارد قرار گرفته است. هنوز هم با وجود تغییر كلی بافت این محله و آمد و شد كمتر مردم، باز هر از چندی مریدی مخلص را می توان دید كه به تمنای اجابت دعا، دستی بر در این سقاخانه كشیده، نیازی آورده و یا قفلی بر پنجره ی فلزی ساده آن می آویزد.
[ صفحه 200]
[1] نشاني جديد آن: خيابان مولوي، كوچه ارامنه، جنب كوچه ناهيد، مقابل مسجد حضرت ابوالفضل (عليه السلام)، سقاخانه آيينه يا سقاخانه حضرت ابوالفضل العباس (عليه السلام) است.